مننژیت التهاب مننژهاست. مننژها سه غشایی هستند که مغز و نخاع را می پوشانند. مننژیت زمانی رخ می دهد که مایع احاطه کننده مننژها شروع به عفونت می کند. شایع ترین دلیل این بیماری، عفونت های باکتریایی و ویروسی است. سایر علل عبارتند از:
– سرطان
– تحریک شیمیایی
– قارچ ها
– حساسیت به داروها
مننژیت باکتریایی و ویروسی مسری است. این بیماری ها ممکن است از طریق سرفه، عطسه یا تماس نزدیک به سایر افراد منتقل شوند.
نشانه های مننژیت چیست؟
نشانه های مننژیت باکتریایی و ویروسی در ابتدای کار شبیه هم است. با اینحال نشانه های مننژیت باکتریایی بسیار حادتر و جدی تر است. همچنین نشانه ها به سن افراد نیز بستگی دارد.
نشانه های مننژیت ویروسی
مننژیت ویروسی در نوزادان ممکن است در برگیرنده موارد زیر باشد:
– کاهش اشتها
– تحریک پذیری
– بی خوابی
– تب
در بزرگسالان این نشانه ها عبارتند از:
– سردرد
– تب
– گردن سفت
– تشنج
– حساسیت به نور روشن
– بی خوابی
– حالت تهوع
– کاهش اشتها
نشانه های مننژیت باکتریایی
این نوع مننژیت به طور ناگهانی توسعه پیدا می کند. این نشانه ها عبارتند از :
– وضعیت تغییر یافته روحی
– حالت تهوع
– استفراغ
– حساسیت به نور
– تحریک پذیری
– سردرد
– تب
– سفتی گردن
اگر این نشانه ها را تجربه کردید حتما با یک پزشک مشورت کنید. مننژیت باکتریایی می تواند کشنده باشد.
عوارض ناشی از مننژیت چیست؟
این عوارض در برگیرنده موارد زیر خواهد بود:
– تشنج
– از دست دادن شنوایی
– آسیب به مغز
– هیدروسفالی
– تجمع مایع بین مغز و جمجمه
فاکتورهای خطر برای مننژیت چه چیزی است؟
موارد زیر برخی از فاکتورهای خطر مننژیت را نشان می دهد:
سیستم ایمنی ضعیف:
افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر در معرض خطر هستند. این موضوع در برگیرنده عفونت هایی است که باعث ایجاد مننژیت می شود. اختلالات خاص و درمان ها می توانند سیستم ایمنی شما را ضعیف تر سازند. این موارد عبارتند از:
– HIV
– ایدز
– اختلالات خودایمنی
– پیوند اندام ها
– شیمی درمانی
زندگی در جامعه:
مننژیت به راحتی در جوامعی که زندگی افراد به هم نزدیک است منتشر می شود.زندگی کردن در فضاهای کوچک می تواند این خطر را افزایش دهد.
بارداری:
زنان باردار بیشتر در معرض بیماری ناشی از باکتری لیستریا قرار دارند. این عفونت می تواند به کودک نیز منتقل شود
سن:
همه سنین در معرض ابتلا به مننژیت هستند. با اینحال برخی از گروه های سنی خاص بیشتر در معرض خطر این بیماری قرار دارند. کودکان زیر 5 سال بیشتر در معرض مننژیت های ویروسی هستند. نوزادان بیشتر در معرض مننژیت باکتریایی هستند.
کار با حیوانات:
کارگران مزرعه و سایر افرادی که با حیوانات کار می کنند نیز در معرض عفونت لیستریا هستند.
مننژیت چگونه تشخیص داده می شود؟
تشخیص مننژیت با بررسی سابقه فرد و معاینه آغاز می شود. در طول معاینه جسمی پزشک ممکن است به دنبال موارد زیر باشد:
-تب
– افزایش ضربان قلب
– سفتی گردن
– هوشیاری کاهش یافته
سایر تست هایی که می توان برای تشخیص مننژیت انجام داد در برگیرنده موارد زیر خواهد بود:
– کشت خون: در این شرایط باکتری موجود در خون شناسایی می شود. باکتری می تواند از طریق خون به مغز منتقل شود.
– شمارش کامل خون با دیفرانسیل شاخص عمومی سلامتی است. این ازمایش تعداد گلبول های سفید و قرمز را در خون شناسایی می کند. گلبول های قرمز با عفونت مبارزه می کند. این تعداد در مننژیت افزایش می یابد.
– اشعه ایکس در قفسه سینه نیز می تواند وجود عفونت قارچی یا پنومونی و سایر موارد را شناسایی کند.
– سی تی اسکن از سر نیز می تواند مشکلات مغزی را نشان دهد. باکتری ممکن است از سینوس ها به مننژها منتقل شده باشد.
مننژیت چگونه درمان می شود؟
درمان چنین شرایطی به علت بروز آن بستگی خواهد داشت. مننژیت باکتریایی نیازمند بستری سریع در بیمارستان است. تشخیص و درمان اولیه می تواند از اسیب به مغز و مرگ پیشگیری کند. مننژیت باکتریایی با آنتی بیوتیک درمان می شود. آنتی بیوتیک خاصی برای مننژیت باکتریایی وجود ندارد. این آنتی بیوتیک به نوع باکتری درگیر بستگی دارد.
مننژیت قارچی را می توان با داروهای ضد قارچی درمان کرد.
مننژیت ویروسی قابل درمان نیست. این بیماری خود به خود بهبود پیدا می کند. نشانه ها معمولا در عرض دو هفته ناپدید می شود. مشکلات و عوارض حاد و طولانی مدتی در مورد این نوع از مننژیت وجود ندارد.
چگونه می توان از مننژیت پیشگیری کرد؟
استفاده از سبک زندگی سالم از اهمیت زیادی برخوردار است. این مورد در برگیرنده موارد زیر خواهد بود:
– استراحت کافی داشتن
– سیگار نکشیدن
– اجتناب از تماس با افراد بیمار
اگر در تماس با افراد بیمار قرار گرفته اید و نشانه های ذکر شده در قسمت های قبلی مقاله را دارید حتما با یک پزشک متخصص مشورت کنید. او می تواند دلیل بروز نشانه ها را به خوبی بررسی کند و در صورت نیاز درمان را شروع نماید.
چه کسانی باید در برابر مننژیت واکسینه شوند؟
این 5 گروه معمولا در خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری قرار دارند و باید واکسینه شوند:
– دانشجویانی که در خوابگاه زندگی می کنند و واکسینه نشده اند
– افرادی که 11 الی 12 سال سن دارند
– دانش آموزان جدید دبیرستانی که واکسینه نشده اند
– افرادی که به کشورهای دیگر سفر می کنند
– کودکان 2 ساله یا بالاتر و آن هایی که طحال ندارند یا سیستم ایمنی شان ضعیف است.
